Wat kost het mij moeite om dit bericht te schrijven. Doe er al drie weken over, terwijl ik andere berichten binnen no-time geschreven had. Frustratie alom soms. Wellicht zijn mijn eigen verwachtingen over dit bericht wel hooggespannen? Ik merk aan mezelf dat ik soms toch nog wel wat onzeker ben over wat ik schrijf. Zouden de mensen het wel interessant genoeg vinden wat ik schrijf? Het maakt er voor mij soms ook niet gemakkelijker op dat mijn berichten nu ook te lezen zijn bij PJP consultancy. Soms voel ik een bepaalde druk dat ik binnen een paar dagen alweer een nieuwe bericht/column gepubliceerd moet hebben, omdat andere columnisten dit ook doen. Die druk opleggen, doe ik zelf. Niemand legt mij een bepaalde druk op en/of verwacht van mij dit ik binnen een week weer een bericht heb gepubliceerd omdat anderen dit ook doen. Het zijn mijn eigen verwachtingen. Echter, ik ben niet de andere columnisten. Ik ben Monique. Als ik er drie weken over doen om een bepaald bericht te plaatsen, dan is dit zo. Een auteur heeft ook niet binnen een maand een heel boek geschreven. Soms doet men er wel een jaar over. Het zij dan zo! Geduld hebben met mezelf en geen hooggespannen verwachtingen hebben over het aantal lezers (lees; hits naar mijn berichten), anders raak ik nog teleurgesteld. In eerste instantie schrijf ik nl. toch voor mezelf, omdat ik het erg leuk vind om te schrijven. Als ik anderen dan met mijn schrijfwijze motiveer en inspireer en/of mensen herkennen bepaalde dingen in wat ik schrijf, is dit mooi meegenomen!
Als je werkzoekende dreigt te worden, hoop je dat je binnen no time weer een baan hebt gevonden. Wellicht heb je voor jezelf wel een deadline gesteld waarbinnen je weer een nieuwe baan wil hebben, omdat je geen uitkering wil trekken. Als je de door jezelf opgelegde deadline dan niet haalt, is de kans groot dat je teleurgesteld raakt, omdat je:
1. Niet aan je eigen verwachtingen hebt voldaan;
2. Je te hoge verwachtingen had.
Waarom zou jezelf zo'n hoge druk opleggen? Het is op dit moment al lastig genoeg om een baan te vinden. Naast jou zijn er zoveel anderen die werkzoekenden zijn of dreigen te worden. Bovendien is het ook geen schande om werkzoekende te zijn. Het is wat het is. Een WW-uitkering is geen vetpot en je zult de broekriem moeten aanhalen. Als je echter gewerkt hebt, heb je wel recht op een uitkering. Waarom zou je jezelf dit ontzeggen? Als je hoge verwachtingen van jezelf hebt in het (snel) vinden van een nieuwe baan, kan dit ook tegen je werken. Ik spreek uit ervaring. In 2011 dreigde ik ook werkzoekende te worden. Ik wilde dit absoluut niet, omdat ik me dit financieel niet kon veroorloven. Ik legde me onbewust zo'n hoge druk op, dat ik het sollicitatiegesprek dat ik had, verpestte. Het gevolg was dat ik wel een uitkering moest aanvragen. Ik ben toen drie maanden werkzoekende geweest. Wat ik niet wilde, gebeurde dus toch. Dit, omdat ik te hoge verwachtingen van mezelf en het sollicitatiegesprek had. Hoe hoger de verwachtingen, des te groter de teleurstelling. Je doet je best, dat is goed genoeg.
Leef zonder verwachtingen te hebben. Een nobel streven, maar hoe realistisch is dit eigenlijk? Leef zonder al te hoge verwachtingen te hebben, is volgens mij meer reëel. Laat het leven op je afkomen zonder het leven je te laten overkomen (lees: in de slachtofferrol te blijven zitten). Vanaf 1 januari 2014 ben ik weer volledig werkzoekend na 2.5 maanden een baan te hebben gehad voor 20 uur per week. De opdracht wordt niet met mij verlengd. Laten wij het erop houden dat er geen onderlinge klik was. Natuurlijk is dit niet leuk om te horen. Maar het is wat het is. Wellicht waren de verwachtingen van elkaar wel te hooggespannen? Wie zal het zeggen? Het is mij nog nooit overkomen dat een opdracht niet met mij verlengd werd. Nu dus wel. Vanaf 1 januari ben ik dus weer volledig werkzoekend. Ik zie het als een nieuw begin. Ik start het nieuwe jaar met een schone lei. Ik ga in ieder geval door met mijn werkzaamheden voor DeBroekriem, met schrijven (lees: bloggen), met het maken van mijn dromenvangers zodat ik eind 2014 in Nieuw-Zeeland mijn pelgrimstocht kan lopen en natuurlijk met............solliciteren. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat er weer nieuwe en mooie dingen op mijn pad komen. De zaadjes hiervoor heb ik al gezaaid.
Verwachtingen hebben, hóórt echter ook bij het leven. In verwachting zijn betekent nl. ook nieuw leven dragen! ☺
Geen opmerkingen:
Een reactie posten