Trots op..... !

Zoals ik al eerder heb aangegeven, is het mijn droom om voor groepen te gaan spreken. Op 5 augustus jl. was het dan zover, mijn eerste optreden voor een groep bij de Walk&Talk. Hoe het mij is vergaan? Het ging wel redelijk goed, al kan het altijd beter. Ja, dat is het stemmetje van de perfectionistische Monique die spreekt. Ik denk dat sommigen dit stemmetje wel zullen herkennen. Stemmetje of niet, TROTS ben ik op mezelf. Ik heb het maar toch geflikt; spreken voor een groep! En de volgende keer tril ik vast al minder (van de zenuwen). Deze volgende keer komt al sneller dan zelf gedacht☺......


Dé egg stone

Onlangs ben ik een weekje met vijf andere dames in Glastonbury geweest waar wij onder meer de Glastonbury Tor hebben bezocht. Op de terugweg gingen wij ook nog eventjes de egg stone bezichtigen, nou ja 'eventjes'?! Onderweg naar de egg stone werd ik behoorlijk met mezelf geconfronteerd. Om de egg stone te bezichtigen, moesten wij nl. van een redelijk steil graspad en zandpad naar beneden lopen. In het begin kon ik nog makkelijk meelopen met de dames. Maar op een gegeven moment blokkeerde ik. Ik durfde niet meer verder naar beneden te lopen. Ik liep letterlijk vast. Wat nu? Terug naar boven lopen, wat eigenlijk geen optie voor mij was, of toch doorlopen? Sanne adviseerde mij om even te gaan zitten en bij mezelf na te gaan of het een angst was die sprak of dat het mijn intuïtie was die zei om niet verder te gaan omdat ik dan weleens naar beneden kon vallen. (Ter jullie informatie; die schoenen die ik toen aanhad, hebben geen profiel. Niet echt handig.☺)
Zo gezegd, zo gedaan! Na circa 20 minuten (althans, zo lang leek
het voor mij te duren) ben ik opgestaan én................. naar de egg stone gelopen. Lopen kun je het eigenlijk niet noemen. Het was heel voorzichtig op mijn kont naar beneden glijden. Maar de manier waarop ik de egg stone heb bereikt, doet er niet toe! Ik heb deze toch maar bereikt! Ik was toen en ben nog steeds zo TROTS op mezelf dat het me gelukt is om mijn doel (in dit geval de egg stone) te bereiken. Ik heb me niet door mijn angst laten leiden, maar ben de confrontatie aangegaan en heb deze angst overwonnen. (lees: mijn doel bereiken door bewust om te gaan met de weg ernaartoe!)
Sanne, dank je wel voor je advies!!

Terugkomend op het spreken voor een groep:
Een aantal weken geleden ben ik gestart als event-manager voor DeBroekriem in Nijmegen. Op 17 september a.s. vindt het eerste event plaats dat ik georganiseerd heb voor DeBroekriemers in (de regio) Nijmegen. Voor de tweede keer ga ik dan een groep toespreken. Ik heb er zin in!
Het organiseren van events is al een kunst op zich. Het vinden van een bedrijf, instelling, organisatie, café etc. die belangeloos een ruimte beschikbaar stelt, is weer van een hele andere categorie. Dankzij Anne Kemming heb ik al een eerste ruimte in Nijmegen gevonden. Dank je wel, Anne! Ik ben TROTS op mezelf dat het mij al gelukt is om een ruimte te vinden waar kosteloos events van DeBroekriem Nijmegen kunnen plaatsvinden. Verder ben ik TROTS op mezelf dat ik mijn éérste event heb georganiseerd waar ik mijn collega werkzoekenden ga toespreken.
In de tussentijd hebben er in Nijmegen ontwikkelingen plaatsgevonden. Zeer recent heeft DeBroekriem Nijmegen er twee eventmanagers bij gekregen, nl. Karen Michels en Merel Kuipers. Als werkzoekenden willen zij ook iets voor hun collega's betekenen in de vorm van het organiseren van events en/of het geven van workshops. Ik ben er TROTS op dat Nijmegen nu over drie event-managers voor DeBroekriem beschikt die inspirerende meet-ups en workshops organiseren voor collega baanzoekers in Nijmegen en regio. We gaan er met zijn allen iets moois van maken, daarvan ben ik overtuigd!